Amsterdam

Op mijn werk zijn ze niet vies van een feestje. Was er vorige week nog een beach-event met hotelovernachting voor het personeel, afgelopen donderdag was er een personeelsuitje in Amsterdam, ook met hotelovernachting. Het was nog ter gelegenheid van de goede resultaten over het eerste kwartaal. Drie maanden geleden, ik was nog niet eens in dienst, werd ik uitgenodigd voor een diner in een sterrenrestaurant ter gelegenheid van het goede resultaat over 2011.

Maar het tweede kwartaal gaat ietsjes moeizamer. Vandaar dat we in Amsterdam een bootje huurden en een patatje aten. Als dorpeling sta je toch wel even te kijken in Amsterdam. Wat een leven in de brouwerij! Het was wel leven, maar niet zoals wij het kennen. Normale mensen kom je er vrijwel niet tegen. Pluk een willekeurig persoon van de straat, zet hem in Vaassen en hij valt op. Ik kijk tenminste op van twee Marokkaantjes ’s avonds laat die om de vijf meter een vreemde gil geven, alsof ze een ander riepen, en zich niks aantrokken van het andere publiek. Ook keek ik op van de vreemd lopende neger met ontbloot bovenlijf waar ze tegenaan liepen, en even om elkaar heen draaiden alsof de rangen moesten worden bepaald. De vreemd lopende neger met het ontblote bovenlijf bleef natuurlijk stil staan bij onze groep van tien personen, duidelijk niet onder de indruk van onze meerderheid, terwijl wij dachten: laten we ons maar gedeisd houden. Hij liep vreemd door. De mensen zijn echter over het algemeen wel gastvrij, want ik werd diverse malen gewenkt door een mevrouw die me haar sfeervolle huis wilde laten zien.

Afgezien van het vreemde volk, is Amsterdam wel een prachtige stad. Vooral gezien vanaf een bootje op de gracht. Oké, er ontploft eens een woonboot, maar de grachtenpanden staan er strak bij. En er staan werkelijk schitterende gebouwen, maar u bent er waarschijnlijk vaker geweest dan ik, want dit was misschien de vijfde keer dat ik in Amsterdam was. Al met al had Wim Sonneveld misschien toch wel een beetje gelijk toen hij zong dat Amsterdam de mooiste stad van het land is. Al kan een geboren Utrechter zoiets natuurlijk niet maken.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

27 gedachten over “Amsterdam”

  1. MarokkaanTJES… Hmmm…

    Maar Amsterdam is een leuke stad inderdaad, vroeger kwam ik er heel vaak en dan vind je het er al gauw niet meer zo vreemd. Maar misschien omdat ik destijds ook in een vreemde stad woonde. Nu ik in een dorp woon is die stadse hectiek me al gauw teveel, maar ik weet zeker dat dit ook zó weer went.

    Like

  2. Toen ik nog in Amsterdam werkte, zo’n honderd jaar geleden, genoot ik ’s ochtends het meest van het tramritje van het CS naar de Leidsestraat. Het wakker worden van de stad, de kratten groente en fruit die door de groenteman werden buiten gezet, het nog lage zonlicht dat de typisch Amsterdamse gevels bescheen. Alles nog in rust, heerlijk. Wonderlijke types kwam je er toen ook al tegen. (Onder andere Wim Sonneveld.)
    Toen ik na jaren weer in de Leidsestraat kwam was ik hevig ontdaan. Er was niets meer van de rustige, vriendelijke, kleurrijke sfeer over.

    Like

  3. Nee, Sonneveld bezong ook een andere tijd. Ik liep langs het Leidseplein om twaalf uur ’s nachts, stampvol met mensen. Ik denk dat Amsterdam op een doordeweekse ochtend ’s ochtends vroeg om een uur of zes op zijn mooist is.

    Like

  4. Evenals Margo werkte ik een eeuw geleden een tijd in Amsterdam. Ook volgde ik er een studie. Bovendien woont mijn oudste zus er. Dientengevolge ken ik de stad goed. Heerlijk veel cultuur. Geweldige boekhandels etc. Zo raak ik in dit stedtke steeds maar niet gewend aan al die ‘vreemde’ mensen. Ze zien er navenant hetzelfde uit. Hebben zich veilig geconformeerd aan de grijze middelmaat. *Geeuw*. Gelukkig is het al stukken beter dan vroegah, is mijn stamcafe -met recht- uitgeroepen tot cafe van het jaar en lopen er altijd uitzonderingen rond die deze regels bevestigen. Toch ga ik de laatste jaren meer voor mini Amsterdam; Delft. Ik bracht er mooie jaren door en bezoek het weer regelmatig. Binnenkort lekker slenteren op de antiek- en brocantemarkt langs de grachten en een halfje allinson kopen bij ‘mijn’ Anton Pieckbakkertje. Nog steeds in dezelfde romantische stijl waar ik zo van houd. En de algehele sfeer is er prima.

    Like

  5. Ja, het is zo’n stad die je doet denken ‘in wat voor stad woon ik zelf in Godsnaam toch al 17 jaar en waarom?’ maar het is wel altijd druk in zo’n plaats, dat is een nadeel.

    Like

  6. Inderdaad, ik vind dat net zoiets als negertjes. Je zegt toch ook niet Nederlandertjes? Klinkt zo neerbuigend. :-/ Krijg er een beetje een PVVgevoel bij, maar ook dat is natuurlijk weer een vooroordeel.

    Like

  7. Dan zijn het Marokkaanse pubers. Ik heb een kinderboek van vroeger dat heet Tien kleine negertjes. Als kind stoorde ik me al aan die titel. Dus het zal wel gewoon iets zijn waar ik me aan stoor maar kennelijk algemeen wordt geaccepteerd (en dat laatste doe ik dus niet aan mee).

    Like

  8. Ik heb er mijn hele jeugd vlakbij gewoond en toch heeft het me nooit zoveel gedaan, Amsterdam. Alleen als we er familie en vrienden bezoeken. Ik vind Haarlem mooier. Mijn moeder komt ook uit Amsterdam en wil liever niet meer terug, omdat alles is veranderd/verpauperd.

    Like

  9. Yukiko, het is ook wat neerbuigend. Maar zo bedoelde ik het ook. Heeft niks met racisme te maken, noch met PVV-sympathieën, maar met het feit dat ze als dertienjarige ’s nachts op straat lastig aan het doen zijn. Dan geef je ze niet een respectvolle naam.

    Like

  10. @Yukiko; toch vind ik het absurd dat enkele jaren geleden de naam van mijn favoriete gebakje, de onvolprezen negerzoen, gesneuveld is! Het lijkt zelfs wel of ie sindsdien ook minder lekker smaakt. Met het woord ‘neger’ is m.i. niks mis. Wel met de mensen die hen tot slaven maakten en nadien nog eeuwen bleven discrimineren. Overigens heb ik zelf jaren tussen zwarte mensen gewoond. En…laten sommigen van hen nu ook ‘blanken’ discrimineren ;-). Maar daar had ik het al eens over.

    Like

  11. Maar de negerzoen is niks neerbuigends aan. Vind ik zelf ook belachelijk dat dit moet worden aangepast, Hetzelfde gezeur over Zwarte Piet. Maar ik vind dat toch net iets anders. Ook na de uitleg van Mack. Want hoe had hij ze genoemd als het Nederlandse hangjongeren waren? Die lopen hier ’s nachts ook rond (12 tot 17 jaar) en slopen brievenbussen enz.

    Like

  12. Marokkaanse straatschoffies en etterbakkies. Ik vind dat je de zaken gewoon bij de naam mag noemen. Ze roepen het over zichzelf af om zo genoemd te worden. We moeten af van dat softe gedoe, daar is nou precies alles mee begonnen.

    Like

  13. @Margo en Yukiko: ik denk dat zwarte mensen de eerst aangewezenen zijn om te bepalen of negerzoenen en zwarte pieten kwetsend zijn of niet. Dat kun je als blanke niet voor hen gaan bepalen.

    Like

  14. Misschien kwamen ze wel uit Algerije, wie zal het zeggen. Algerijntjes. Vreemd ja, Duitsertjes zeg je niet snel. Fransmannetjes niet, Italiaantjes weer wel, Spanjaardje niet, Zweedje niet, Finnetje niet, Iertjes wel, Engelsmannetjes niet, het is pure willekeur!

    Like

  15. Ach. Wat een gezeur, het zou me worst wezen als ik bleekscheetje genoemd zou worden. Ook als ik in een ‘zwart” land zou wonen. En zwarten die over negerzoenen vallen hebben te lange tenen. Maar ik ben nooit gediscrimineerd, dus mag ik er misschien niet over oordelen.
    Overigens vind Ik het belachelijk dat iedereen die een druppel ‘zwart’ bloed door de aderen heeft stromen ‘zwart’ heet te zijn, terwijl hij even blank als zwart is.
    In Amsterdam waar ik dus toen werkte in een fotozaak, kwam een zekere meneer Holland vaak als klant binnen. Een aardige joviale man van een jaar of 40-50, waar je leuk mee kon praten. Op een dag bespraken mijn collega’s en ik iets dat met Sinterklaas te maken had toen meneer Holland opeens voor ons stond. ‘En kijk, daar hebben we zwarte Piet!’ zei een van mijn collega’s, zonder daar iets beledigends mee te hebben willen zeggen. Meneer Holland was een zwarte man, dat vergat ik te zeggen. En hij was wel gelijk beledigd. Behoorlijk! Dat vonden wij erg flauw van hem.

    Like

  16. @ Ximaar; zolang je het maar uit je hoofd laat om blanke stroop op je pannenkoeken te gieten 😉

    Misschien in de herhaling maar long, long ago gingen wij in Curacao voor het eerst zwemmen in de baai. Naderhand bleek dat ik door mijn donkere uiterlijk altijd de dans ontsprong. Men zag mij aan voor Arubaanse. Daar lopen heel veel mengseltjes rond van negers, indianen, chinezen, blanken, hindoestanen etc.- Maar mijn toenmalige echtgenoot was eh…nogal blank. Met zo’n blauwe ondertoon weetjewelweetjeniet 😉 Onmiddellijk ontstond er een oproer van kleine negertjes. “Kom kijken; een levend lijk”. In het Papiamentu. Dat ik toen nog niet verstond. Aangezien ze bleven joelen en wijzen, heb ik toch maar iemand gevraagd om de vertaling. Zelf konden wij er wel om lachen 😉

    Like

Geef een reactie op Mack Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.