Op Hemelvaartsdag had ik mij ingeschreven voor een badmintontournooi, maar in de klasse waarin ik viel waren te weinig aanmeldingen dus werden ik en mijn medespeler een klasse hoger ingedeeld. Ook hadden we niet begrepen dat het een landelijk tournooi was, en toen wij aan de beurt waren en we moesten tegen lee chung Wei en Lin Dan, beiden in hetzelfde tenue en wij in onze bij elkaar geraapte outfits, voelden we ons lichtjes geïntimideerd en verloren we alle partijen. Ik ben er een week down van geweest en afgelopen maandag zat het nog in me. Ik overwoog zelfs te stoppen en over te stappen op bridgen.
Vandaag keek ik op YouTube een wedstrijd tussen vier badmintontoppers. Ik sloeg goed in me op hoe zij het deden en was van plan dat vanavond in de praktijk te brengen.
Ik had vanmiddag ook een afspraak met de praktijkondersteuner, bloed- en urineonderzoek, bloedrukmeting etc. Ik had al wat uitslagen bekeken en volgens mij waren ze niet helemaal goed. De pko was een jonge, enthousiaste vrouw die net haar diploma had en alles met me doornam. En ze vond alles perfect! Mijn cholesterol was iets te hoog, maar niks zorgelijks, suiker prima, nierfunctie uitstekend, bmi goed, urine goed, bloeddruk goed, ze straalde helemaal. Ze vroeg naar mijn alcoholgebruik en ik gaf schoorvoetend toe dat ik wel dagelijks twee glazen wijn drink. Vooral mee doorgaan zei ze letterlijk. Gezien alle waarden was er geen reden om iets te veranderen, en als dat wel zo was konden we daar altijd nog naar kijken. Ik werd helemaal enthousiast van het mens en ik kijk nu al uit naar de volgende controle volgend jaar.
Ik ging er heen met het gevoel dat het allemaal wat beter moest en ik kwam terug als een 35-jarige. Ik voelde me weer een man. En dat hebben ze geweten vanavond met badminton. Alle partijen gewonnen. Zo zwak eigenlijk dat alleen een enthousiaste jonge meid die met complimenten strooit mij naar dit niveau kan tillen.